Uw winkelwagen is leeg
Er zijn diverse factoren die van invloed zijn op haaruitval. Stress veroorzaakt bijvoorbeeld haaruitval door rechtstreeks bij te dragen aan verschillende soorten haaruitval zoals telogeen effluvium, alopecia areata en trichotillomanie. Medicijngebruik of een schildklieraandoening kunnen ook de kwaliteit van je haar aantasten en leiden tot (extra) haaruitval. Het haar wordt dunner, maar er ontstaan niet echt kale plekken.
Er zijn diverse factoren die van invloed zijn op haaruitval. Stress veroorzaakt bijvoorbeeld haaruitval door rechtstreeks bij te dragen aan verschillende soorten haaruitval zoals telogeen effluvium, alopecia areata en trichotillomanie. Medicijngebruik of een schildklieraandoening kunnen ook de kwaliteit van je haar aantasten en leiden tot (extra) haaruitval. Het haar wordt dunner, maar er ontstaan niet echt kale plekken.
Haaruitval kan plotseling optreden en zo ernstig zijn dat het in korte tijd merkbaar dunner wordt, of het kan langzamer beginnen en langer duren. Meestal treedt zulke haaruitval pas enkele maanden na de eigenlijke oorzaak op, bijvoorbeeld na een periode van stress of na een operatie of ongeval. Extreme stress kan leiden tot een specifieke vorm van haaruitval die bekend staat als telogeen effluvium, waarbij hogere cortisolniveaus de haarzakjes in een rustfase duwen. Telogeen effluvium is een veel voorkomende oorzaak van snelle haaruitval als gevolg van stress en treft veel mensen, vooral vrouwen tussen de 30 en 60 jaar.
Het belangrijkste verschil met erfelijke haaruitval is dat deze vorm van haaruitval zeer plotseling optreedt en vrij ernstig kan zijn, terwijl erfelijke haaruitval meestal geleidelijker in de loop der jaren optreedt.
In sommige gevallen kan een (chronische) ziekte, overmatige stress of medicatie leiden tot haaruitval. Schildklierproblemen bijvoorbeeld veroorzaken in veel gevallen haaruitval. Sommige medicijnen hebben ook als bijwerking dat ze haaruitval of dunner wordend haar veroorzaken.
Dan is er nog alopecia areata. Dit is een auto-immuunziekte die mogelijk kan worden uitgelokt door stress, met kaalheid en cyclische haaruitval tot gevolg.
Sommige ziekten kunnen haaruitval veroorzaken. Bijvoorbeeld: PCOS (polycysteus ovarium syndroom). Dit syndroom treft 5-10% van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd en kan haaruitval veroorzaken door verhoogde DHT-niveaus en hormonale onevenwichtigheden. PCOS-gerelateerde haaruitval uit zich vaak in een bredere middenscheiding of kaalheid met een mannelijk patroon.
Vervelend genoeg kan PCOS ook ongewenste haargroei (hirsutisme) veroorzaken. Keramene body hair minimizer kan gebruikt worden om dit probleem aan te pakken. Het brengt de haarzakjes in een rustfase en zorgt ervoor dat bestaande haren dunner en langzamer groeien.
Een ander voorbeeld is COVID-19. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat haaruitval soms kan optreden na dit virus. Dit wordt verklaard door de periode van stress en koorts.
Een medicijn kan ervoor zorgen dat het haar sneller van de groeifase naar de rustfase gaat, waardoor het eerder uitvalt. Stresshormonen zoals cortisol kunnen het haar ook in de rustfase duwen. Haaruitval begint dan meestal twee tot vier maanden na de eerste inname van de medicatie, omdat de verstoring van de normale haargroeicyclus leidt tot vroegtijdige uitval. Enkele voorbeelden van medicatie die haaruitval veroorzaken zijn:
Het is belangrijk om te benadrukken dat in veel gevallen door medicatie veroorzaakt haarverlies tijdelijk is en dat het haar vaak weer aangroeit zodra het lichaam zich aanpast of de medicatie wordt gestaakt. Het is ook belangrijk om de oorzaak van haaruitval te begrijpen wanneer je dit ervaart als een bijwerking van medicatie.
Herkenbaar aan:
Doordat het lichaam extra belast is door de stress, medicatie en/of ziekte, worden voedingsstoffen vaak minder goed opgenomen of slechter doorgegeven aan de haarwortels. Een goede behandeling vermindert deze tekorten en zet ingrediënten in welke de haargroei stimuleren. Effectief omgaan met stress is cruciaal om verdere haaruitval te voorkomen en verschillende stressmanagementtechnieken kunnen dit risico helpen verminderen.
